En dan zit je gewoon alweer anderhalve week inMombasa, tis net of ik helemaal niet ben weggeweest!

Zal eerst maar even vertellen dat het allemaal super gaat tussen Alex en mij, stelletje nieuwsgierige Hollanders hihi! We genieten gewoon van iedere dag en hij laat me een hoop nieuwe dingen zien in Mombasa, dus zo'n privegids heeftzo zn voordelen!

Ik verblijf dit keer ook gewoon weer bij Christine, alleen een ander huis dan de vorige keer. Ze zijn verhuisd naar het huis ernaast, maar lijkt in alle opzichten erg op het 'oude' huis. Het enige verschil is dat het een stuk drukker is, aangezien er naast mij nog 4 vrijwilligers verblijven. Maar zijn allemaal superleuke mensen, dus dat klikte meteen!

Vorige week ben ik lekker druk geweest met van alles en nog wat! Zo ben ikbijvoorbeeld voor het eerst Mombasa uit geweest met de ferry om met Alex mee te gaan naar een basketbaltoernooi. Dat betekende eerst in een matatu naar het centrum, toen een matatu naar de ferry, met de ferry naar de overkant en daar anderhalf uur wachten (Keniaanse tijden he)om met een bus naar het toernooi te gaan. Vervolgens met de bus eerst over een weg vol met belachelijke grotegaten en daarna nog een heel stuk over een zanderige weg vol met kuilen, oftewel de bumpy road zoals ze die noemen. Dus alleen de reis er naar toe was al een avontuur op zich haha! Op de terugreis hebben Alex en ik een boda boda (motor) genomen, je rijdt niet zelf maar zit dan dus achterop bij een chauffeur. Ik vind die ritjes geweldig, maar met een boda boda over de bumpy road is toch niet echt aan te raden. Gelukkig had de chauffeur vrij snel door dat hij iets langzamer moest gaan rijden, aangezien ik zijn armen een paar keer bijna blauw kneep ;) Maar goed, heb het weer overleefd en ben weer een ervaring rijker!

Afgelopen maandag ben ik naar Blessed Camp geweest met Alex, Sheilah en de andere vrijwilligers. Is best een eindje hier vandaan, maar we hadden een grote auto gehuurd, dus het was een erg relaxte reis daar naar toe. Blessed Camp is een dorp met een populatie van ongeveer 76 volwassenen en 100 kinderen. De oudste generatie werd getroffen door lepra, maar zijn nugenezen van de ziekte.Gelukkig komen nieuwe gevallen van lepra niet meer voor in Kenia, maar helaas lijden de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen van deze mensen wel onder het stigma. Hierdoor zijn zij verstoten uit de gemeenschap en hebben zij nagenoeg geen toegang tot onderwijs en medische zorg. De vrijwilligers daar houden zich vooral bezig met het assisteren op de school en het verzorgen van de wonden op de voeten van de bewoners. Vooral voor het laatste heb ik erg veel respect gekregen! De bewoners lopen vaak op blote voeten en krijgen regelmatig jiggers (zandluizen) in hun voeten. De vrijwilligers moeten de jiggers er vervolgens uithalen door de huid eromheen los te snijden en de jigger eruit te trekken. Waar de jigger zat, blijft een gat over in de huid die binnen een paar weken vanzelf weer moeten dichtgroeien. Ook kinderen hebben last van jiggers en ik kan me niet eens een beetje voorstellen wat voor pijn ze moeten ondergaan tijdens het verwijderen van de zandluizen. Ik heb geholpen om een meisje vast te houden die schreeuwend en trappend om haar moeder riep, terwijl een vrijwilliger de jigger eruit haalde. En toch komt datzelfde meisje iedere maandag en donderdag weer netjes op het bankje zitten, wachten op haar beurt en wetend wat er komen gaat. Je kunt dus wel zeggen dat het bezoek aan Blessed Camp vrij heftig was, maar ben blij dat ik het project nu zelf heb kunnen bezoeken! Na een bezoekje aan het strand, zijn we teruggereden naar huis. Op de terugweg werden we aangehouden door de politie. De agent vertelde Alex dat hij een bepaalde sticker op zn auto moet hebben om met zoveel blanken te mogen reizen (we waren dan ook wel met 5 mzungu's!). Alex moest zn rijbewijs inleveren en kreeg twee opties:alle blanken in een andere auto terug naar Mombasa of 1000 shilling. We hebben maar voor het laatste gekozen om zo snel mogelijk door te kunnen rijden, maar tis natuurlijk schandalig dat dit soort dingen gewoon maar gebeuren hier! Maar goed, zo werkt het hier nou eenmaal en daar moet ik me dan ook maar bij neerleggen (al kost me dat soms wel wat moeite).

Dinsdag was de laatste dag Carnaval (en mama's verjaardag, hiep hiep hoera) en dat wilde ik toch niet zomaar voorbij laten gaan. Ben daarom met mn schmink en serpentine naar El Roi gegaan om te proberen het carnavalsgevoel beetje over te dragen. Gelukkig vonden de kids vooral het schminken helemaal geweldig en konden ze er geen genoeg van krijgen om zichzelf in de spiegel te bewonderen! Dinsdag is Terrific Tuesday bij een pizzatent hier in Mombasa en het is inmiddels een beetje traditite geworden om daar met zn allen pizza te gaan eten. 'Buy one, get one free' is de slogan op dinsdagavond! Zijn uiteindelijk met zn achten daar gaan eten en was erg gezellig en vooral erg lekker!

Gisteren lekker rustig dagje gehad, al gebeurde er 's avonds nog wel iets bizars. De kip die het gezin hier als huisdier had, is gisteren onthoofd en zie ik vanavond waarschijnlijk op mn bord liggen. De kip was namelijk drie keer ontsnapt en dat was blijkbaar genoeg reden om haar te onthoofden. Dus ik vertel voortaan altijd netjes waar ik naar toe ga als ik de deur uitloop ;)

Vanmorgen ben ik naar het nieuwe vrijwilligerhuis van Doingoood geweest om met Ineke te praten over de nieuwe projecten. Ik begin maandag op Vilwakwe, een school met ongeveer 280 kinderen en veel te weinig leerkrachten. Dus ze kunnen de hulp van vrijwilligers daar goed gebruiken. Ik ga daar vier weken aan de slag als lerares met Engels, wiskunde en nog wat andere vakken. En omdat ik de eerste Nederlandse vrijwilliger op dit project ben, gaik daarom ook observeren en terugkoppelen naar Ineke voor de vrijwilligers die in de toekomst op deze school zullen gaan werken. Ben vandaag al even op de school geweest en ben eigenlijk nu al superenthousiast! Ik werd door zowel de kids als de leerkrachten met open armen ontvangen, dus heb er al helemaal zin in om aan deze nieuwe uitdaging te gaan beginnen!