Het is 5.30 uur en het begint langzaam aan licht te worden. Buiten komen allerlei geluiden op gang; het gebed vanuit de moskee, het gekraai van een haan en de toeterende matatu’s. Een uurtje later is het helemaal licht buiten en schijnt de zon al volop. Hier in huis wordt de huiskamer, zoals iedere ochtend, geveegd met een bos dunne takken bij elkaar gebonden. De chai (warme melk) komt op tafel en met de zin “tea is ready” wordt iedereen uitgenodigd voor het ontbijt. De dag is begonnen...

De uitdrukking ‘Europeanen hebben de klok, Afrikanen de tijd’ klopt echt helemaal! Er wordt enorm hard gewerkt hier van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat in de hete zon (respect!) maar verder gaat alles hier lekker op zn gemak (pole pole). Er is geen stress en mensen maken zich niet druk. Zo lijkt het tenminste want natuurlijk hebben deze mensen zorgen en problemen. Problemen waar wij ons niks bij kunnen voorstellen; of er die dag genoeg geld verdiend wordt om ‘s avonds te kunnen eten, of die vervelende huisbaas niet ineens beslist het huis terug te willen en je per direct op straat staat en of papa niet al het verdiende geld opmaakt aan alcohol zodat je het schoolgeld niet meer kunt betalen en niet meer naar school mag komen. Maar ondanks dat heb ik echt het idee dat mensen hier meer leven en genieten. Iets wat ik me iedere keer weer voorneem om vol te houden in NL, maar wat me nooit lukt.

Mombasa...stad van hakuna matata en dure hotels aan de ene kant en kinderen op blote voeten en met gescheurde kleding aan de andere kant. Stad van de lekkerste mango’s ever, de heerlijke Indische oceaan en veel te veel muggenbulten. Stad waar iedereen de hele dag binnenloopt bij elkaar en iedereen welkom is om te blijven eten of slapen (het huis is nooit te vol). Stad waar ik het liefst alle arme kids mee zou willen nemen in het vliegtuig naar NL maar waar ik ook iedere keer weer leer hoe gelukkig de kids hier zijn met kleine dingen. Stad waar ik als blanke (mzungu) altijd meer moet betalen en waar iedere man met je wil trouwen. Stad waar ik me op een of andere manier nooit zo druk maak als in NL en veel meer geniet van alles om me heen. En nu ook de stad waar een deel van mn meisje ligt en waar zij zich net zo thuis voelt als haar moeder.

Mombasa...stad waar ik enorm veel van hou, waar ik me iedere keer na 5 minuten alweer helemaal thuis voel en waar ik stiekem soms best naar toe zou willen verhuizen. Mombasa, je bent en blijft mijn tweede thuis!