See you later Mombasa!

Alweer mn laatste verhaaltje vanuit Kenia...

Donderdag hebben we nog een ochtendje strand gedaan en’s avonds gekookt voor iedereen in huis om ze te bedanken voor de goede zorgen! Blijft toch een hele uitdaging om met maar een half werkend fornuis en in de hitte hier voor 9 mensen te koken, maar het is uiteindelijk gelukt en iedereen heeft lekker gegeten! Donderdag is mn beste vriendinnetje bevallen van haar dochtertje! Dan ben je ineens wel heel ver weg, maar we gaan de kleine snel bewonderen als we terug zijn :)

Donderdagnacht heeft het echt bizar hard geregend! Het heeft de laatste week sowieso best veel geregend. Achteraf is juni toch niet de beste maand om hier te zijn. Als ik regen wil, kan ik ook gewoon in Nederland blijven natuurlijk! Maar we hebben toch ook de zon nog best vaak gezien en de temperatuur is wel beter vol te houden zo, dus we mogen niet klagen! Maar met al die regen verbaast het verkeer me hier nog meer dan normaal, echt respect dat mensen in die chaos nog fatsoenlijk kunnen rijden! We gingen vrijdag met een tuk tuk op pad nadat het dus ‘s nachts zo hard had geregend. Er stond een file en de tuk tuk driver besloot de file te gaan omzeilen via de zijkant. Een soort vluchtstrook zeg maar, maar dat is hier dan meer een stoep met zand, enorme kuilen en nu dan ook plassen waar je bijna in kunt zwemmen. Het was een erg hobbelig ritje zullen we maar zeggen. En mooiste was nog dat mn meisje, die overdag nooit slaapt, juist met al dit gehobbel lekker bij papa op schoot zat te slapen!

Zaterdagavond stond een avondje stappen op de planning, maar dat werd een nacht in het ziekenhuis. Mn moppie was ‘s avonds met haar oom aan het spelen, haar grote vriend hier, en hij tilde haar aan haar polsen omhoog waarna ze enorm begon te huilen en haar linkerarm niet meer wilde bewegen. We wilden het even aankijken en hebben haar op tijd op bed gelegd. Maar na een paar uur draaien, steeds wakker worden en huilen, besloten we rond 00.30 uur toch maar naar het ziekenhuis te gaan. De arts in het eerste ziekenhuis raadde ons aan röntgenfoto’s te gaan laten maken in het ziekenhuis verder op. Ze wilde wel alvast medicijnen geven, maar dat heb ik maar even afgeslagen. Ze geven hier nogal snel meteen medicijnen, maar ik wilde eerst even kijken wat er aan de hand was. In het tweede ziekenhuis, een erg mooi en nieuw ziekenhuis trouwens met enorm vriendelijk personeel, moesten we eerst 17 euro betalen en werden vervolgens de foto’s gemaakt. De radioloog werd uit bed gebeld om de foto’s te beoordelen, maar gelukkig gelukkig geen breuk te zien! Na haar gebroken been vorig jaar zag ik de bui alweer hangen...toch niet weer hè! Maar gelukkig dus niks gebroken! Na weer 10 euro betaald te hebben, kregen we nog een consult bij de arts. Hij vermoedde dat de ligamenten (weer een nieuw woord geleerd) in de pols opgerekt/licht beschadigd waren. Hij gaf een Ibuprofen drankje mee (5 euro) en daarmee zou het snel beter moeten gaan. Dus na 2 uur en ongeveer 30 euro stonden we weer buiten met een oranje drankje en de röntgenfoto van haar linkerarm.

De volgende dag ging het meteen al stukken beter, waar zo’n oranje drankje al niet goed voor is! Na alle regen van de dagen ervoor en de ziekenhuiservaring vonden we dat we wel een leuke dag verdiend hadden en zijn we lekker gaan zwemmen en lunchen bij een hotel. Mn moppie leek steeds minder last te hebben en kwam na een paar uur zwaaiend met haar arm naar me toe gerend: “Mijn au is helemaal over!”

Maandag zijn met nog z’n allen naar haar tante, oom en neefjes geweest. Kon ze ook een keer met de ferry, blijft toch indrukwekkend die boten helemaal volgepropt met vooral voetgangers en auto’s. We zijn meegeweest naar de school van haar neefjes, omdat ze hun verjaardagen vierden. Hier brengen papa en mama een taart in de klas, er wordt door iedereen gezongen en de jarige job krijgt taart op zn gezicht gesmeerd. Leuk om een keer meegemaakt te hebben!

En vandaag dan onze laatste dag alweer hier. Ik ben vanochtend nog even naar Vilwakwe gegaan, een van de scholen waar ik in 2011 vrijwilligerswerk heb gedaan. Al het speelgoed waar mn meisje hier in Kenia mee gespeeld heeft, hebben we aan de kids daar gegeven. En wat waren ze weer enorm blij en dankbaar! Die glimlachen op de gezichten van die kids, daar doe je het voor! ‘S middags zijn we saampjes nog naar een crocodile farm geweest, kon ze eindelijk ook een babykrokodil vasthouden die ze bij mama op de foto’s had gezien van toen ik er in 2010 was. Als afsluiting van ons laatste dagje nog een ijsje en een mangosapje en toen zat het erop! Vannacht om 4.20 uur vliegen we naar Nairobi, en vanuit daar om 7.55 naar Amsterdam.

Ik vind het geweldig dat mn moppie nu bijna alles gezien en gedaan heeft wat ik ook heb meegemaakt in mn eerdere bezoekjes aan Kenia! Behalve een ritje op een boda boda (motor met chauffeur) en een nachtje dansen in een Keniaanse club dan ;) En wat hebben we nou het meeste gemist?! Mn meisje haar pop en boekjes, en mama een warme douche en een boterham met kaas! Ik weet in ieder geval zeker, ook nu ik gezien heb dat mn moppie het hier zo leuk heeft, dat ik niet weer 5 jaar ga wachten voor we hier terug komen! Dus...see you later Mombasa!!

M’n tweede thuis

Het is 5.30 uur en het begint langzaam aan licht te worden. Buiten komen allerlei geluiden op gang; het gebed vanuit de moskee, het gekraai van een haan en de toeterende matatu’s. Een uurtje later is het helemaal licht buiten en schijnt de zon al volop. Hier in huis wordt de huiskamer, zoals iedere ochtend, geveegd met een bos dunne takken bij elkaar gebonden. De chai (warme melk) komt op tafel en met de zin “tea is ready” wordt iedereen uitgenodigd voor het ontbijt. De dag is begonnen...

De uitdrukking ‘Europeanen hebben de klok, Afrikanen de tijd’ klopt echt helemaal! Er wordt enorm hard gewerkt hier van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat in de hete zon (respect!) maar verder gaat alles hier lekker op zn gemak (pole pole). Er is geen stress en mensen maken zich niet druk. Zo lijkt het tenminste want natuurlijk hebben deze mensen zorgen en problemen. Problemen waar wij ons niks bij kunnen voorstellen; of er die dag genoeg geld verdiend wordt om ‘s avonds te kunnen eten, of die vervelende huisbaas niet ineens beslist het huis terug te willen en je per direct op straat staat en of papa niet al het verdiende geld opmaakt aan alcohol zodat je het schoolgeld niet meer kunt betalen en niet meer naar school mag komen. Maar ondanks dat heb ik echt het idee dat mensen hier meer leven en genieten. Iets wat ik me iedere keer weer voorneem om vol te houden in NL, maar wat me nooit lukt.

Mombasa...stad van hakuna matata en dure hotels aan de ene kant en kinderen op blote voeten en met gescheurde kleding aan de andere kant. Stad van de lekkerste mango’s ever, de heerlijke Indische oceaan en veel te veel muggenbulten. Stad waar iedereen de hele dag binnenloopt bij elkaar en iedereen welkom is om te blijven eten of slapen (het huis is nooit te vol). Stad waar ik het liefst alle arme kids mee zou willen nemen in het vliegtuig naar NL maar waar ik ook iedere keer weer leer hoe gelukkig de kids hier zijn met kleine dingen. Stad waar ik als blanke (mzungu) altijd meer moet betalen en waar iedere man met je wil trouwen. Stad waar ik me op een of andere manier nooit zo druk maak als in NL en veel meer geniet van alles om me heen. En nu ook de stad waar een deel van mn meisje ligt en waar zij zich net zo thuis voelt als haar moeder.

Mombasa...stad waar ik enorm veel van hou, waar ik me iedere keer na 5 minuten alweer helemaal thuis voel en waar ik stiekem soms best naar toe zou willen verhuizen. Mombasa, je bent en blijft mijn tweede thuis!

Alweer helemaal ingeburgerd

Na 5 daagjes zijn we al helemaal ingeburgerd hier... Leuk om te zien hoe snel mn meisje zich aanpast aan alles hier! Alleen het eten wil nog niet helemaal, behalve als er natuurlijk chapati op tafel komt! Daarom toch maar even brood, pindakaas en jam gehaald...daarin is ze toch meer Nederlands dan Keniaans :)

We zijn maandag en dinsdag saampjes naar de twee scholen geweest waar ik in 2010 en 2011 vrijwilligerswerk gedaan. Voelde me meteen weer helemaal welkom en geliefd daar! Mn moppie vond al die honderden kids om haar heen die haar allemaal wilden begroeten, best een beetje spannend. Maar ze kon toch niet wachten om de koekjes en de knutselspullen uit te delen die we hadden meegenomen! Super dat ik haar nu eens kon laten zien waar het voor mama allemaal is begonnen en waar we haar speelgoed soms naar toe sturen. 

Verder heeft mn meisje maandag haar eerste stappen in de Indische oceaan gezet, even lekker uitgewaaid op het strand!  En dinsdag zijn we met haar neefjes naar Haller Park geweest waar ze giraffen heeft gevoerd en schildpadden net zo groot als zij heeft geaaid. Ik moest trouwens 3x zoveel betalen als Alex omdat ik geen Keniaan ben, blijft toch bizar hoe ze je hier zo heerlijk kunnen afzetten soms!

Wat leuke weetjes na 5 dagen hier:     

- Het is toch wel erg fijn dat ik uit eerdere ervaring op sommige dingen goed was voorbereid dit keer :) Zo ben ik erg blij dat ik mn koffer had volgestopt met soepstengels en crackers voor de dagen dat we pas om 21.00 of gewoon helemaal niet eten.

- Mn moppie praat iedereen de oren van de kop af, of ze het nou verstaan of niet. Ze heeft de mooiste gesprekken met haar overgrootoma die alleen Keniaans praat! Mooi om te zien dat ze eigenlijk helemaal geen taal nodig heeft om een band te kunnen opbouwen met familie of met kids te kunnen spelen hier!

- Mn meisje is ineens een stuk minder bang voor vliegen, maar die zijn er hier dan ook wel héél veel! De eerste dag zat er een spin in de wc en sindsdien moet de wc eerst grondig door mij worden gecheckt voor ze er op gaat zitten!

- Ze is net zo gek op het openbaar vervoer hier als haar mama, ze is iedere keer enorm boos als ze er uit moet. Ze kan niet wachten tot ze weer in een matatu (lokaal busje dat wordt volgestopt met veel te veel mensen) of in een tuk tuk mag! 

- Het is de laatste dagen best bewolkt en regenachtig hier :( Zo ken ik Kenia echt helemaal niet! Hopelijk snel beetje beter weer, want zo ga ik hier natuurlijk nooit minder opvallen met mn blanke huidje haha!

- De terrific tuesday in de lokale pizzatent (2 pizza’s halen, 1 betalen) is gelukkig ook zo’n dingetje wat hier heerlijk hetzelfde is gebleven! Heb ik in ieder geval op dinsdagavond een blije dochter met het avondeten!

Een bijzondere vakantie!

In maart werden DE tickets dan eindelijk geboekt! Ik na een paar jaar weer terug en m’n meisje voor het eerst naar Mombasa! Eindelijk ging ze dan eens te zien krijgen waar haar papa geboren is en gaat ze familie leren kennen die ze nog nooit gezien heeft. 

De laatste maand mocht ze iedere dag een dag afkruisen op haar Kenia kalender. Voor haar leuk om zich te kunnen gaan verheugen en voor mama fijn om niet iedere ochtend bij het wakker worden weer een teleurstellend antwoord te moeten geven op “Gaan we vandaag naar Kenia”? Afgelopen donderdag zou het dan zover zijn! We stonden op het punt naar het station te lopen tot ik een sms kreeg met de mededeling dat de vlucht geannuleerd is. Nee, het zal toch niet!! Na een uur met de klantenservice van Lufthansa te hebben gebeld (ik ben meteen weer 8 euro armer) kunnen ze me geen goede alternatieve vlucht aanbieden. Ja, eentje met 3 overstappen...tuurlijk, alsof zo’n verre reis als alleenstaande mama al niet uitdagend genoeg is ;) Dus werd de boeking geannuleerd en kreeg ik mijn geld terug. Allemaal leuk en aardig, maar daarmee ben ik nog niet in Kenia en zag ik onze vakantie al in het water vallen. Wonder boven wonder vond ik nog 2 tickets met Kenya Airways voor vrijdagavond met maar 1 overstap...typisch engeltje op m’n schouder momentje. En dus vlogen we vrijdagavond om 20.50 uur naar Nairobi en vanochtend om 8.00 uur naar Mombasa waar we om 9.00 uur met onze nieuwe koffers werden opgehaald door onze Keniaanse familie. 

Some things never change en soms is dat wel heel erg fijn! De meeste dingen zijn gewoon lekker hetzelfde gebleven in Mombasa en dat zorgde ervoor dat ik me, tijdens de autorit van het vliegveld naar oma’s huis, na 5 minuten al weer helemaal thuis voel :) En zelfs mijn kat uit de boom kijkertje voelt zich meteen op haar gemak bij haar oma, oom en overgrootoma. Na een nachtvlucht met veel te weinig slaap, sluiten we deze 1e dag lekker op tijd af. Maar wel echt op z’n Keniaans; we hebben dit keer niet de luxe van een douche dus dan maar gewoon met een emmer water en heel veel vochtige washandjes van de Kruidvat! Maar zoals altijd als ik in Kenia ben, kan het me hier helemaal niks schelen! HAKUNA MATATA!!

Supertrots op mezelf!

Nog één laatste verhaal dan vanuit Nederland, even terugkijkend op drie geweldige maanden Kenia....

Ben alweer bijna twee weekjes terug, maar er zitten zeker nog dagen tussen dat ik niets liever wil dan mn koffer inpakken en weer terugvliegen naar Mombasa. Weet van de vorige keer nog wel dat het gewoon even tijd kost om alles daar los te laten en toen was ik er maar een maand ;)

Mn tijd in Kenia was vooral zo bijzonder omdat:

- Zowel volwassenen als kids daar zoveel gelukkiger zijn met bijna niets dan wij hier met heel veel!

- Je zo'n goed gevoel krijgt als vrijwilliger op school, niet alleen door het feit dat je anderen kan helpen, maar vooral door de enorme dankbaarheid van de kids en de leerkrachten!

- Het heerlijk is omeven wat minder georganiseerd envolgens allerleiregelste hoeven leven!

- Je gewoon zoveel energie krijgt van al dieblije gezichten en gewoon de hele sfeerdaar!

Het is denk ikwel duidelijk dat ik mn tijd daar echtzo onbezorgd en gelukkig heb doorgebracht en dat ik er geen moment spijt van heb gehad dat ik deze keuze heb gemaakt! Daarnaast ben ik gewoon ontzettend trots op mezelf dat ik toch weer alleen dat vliegtuig in ben gestapt (degenen die me beetje kennen, weten dat vliegen niet mn grootste hobby is) en dat ik in mn eentje dit avontuur weer ben aangegaan! Zonder twijfelis dit toch welde beste ervaring uit mn26-jarig leventje en dat kunnen ze me nooit meer afpakken!

Maar ik weet één ding zeker en dat is dat dit niet mn laatste bezoekje was aan Kenia, ben nou eenmaal verliefd geworden op het land en dat gaat niet zomaar over haha!

Gemengde gevoelens

Nog even wat laatste bijzonderheden uit Kenia voordat ik overmorgen weer in het vliegtuig terug naar Nederland zit en mn Keniaanse leventje gedag zeg...

Ben twee weken geleden nog een verrassingsbezoekje gaan brengen aan Vilwakwe, om nog even gedag te zeggen tegen alle kids en de leraren en ze nogmaals te bedanken voor de geweldige vier weken daar! De reacties en de lachende gezichten toen ik daar binnen kwam....WOW! Ze zijn daar nog steeds net zo dankbaar en enthousiast als op mn laatste dag daar in april. Terwijl het voor mij helemaal geen moeite was en ik juist degene ben die enorm heeft genoten van mn tijd op de school! Liep echt met een enorm goed gevoel en een grote glimlach op mn gezicht weer naar buiten :) Naast El Roi is Vilwakwe toch ook wel erg speciaal voor me geworden en ik weet zeker dat nieuwe vrijwilligers het hier net zo geweldig gaan hebben!

Alex en ik hebben voor 600 shilling (zo'n 5 euro) een heerlijke massage gehad in een hutje op het strand. En voor dat geld kregen we niet alleen een massage, maar ook het levensverhaal van de masseuse te horen en kon ze niet vaak genoeg benadrukken dat ik zo'n 'hot cake' ben en dat Alex erg zuinig op me moet zijn haha!

Vorige week dinsdagnacht is de laatste vrijwilligster die bij Christine verbleef, vertrokken en was ik dus de enige mzungu in huis. Peter (zwager van Alex) had nog ff een leuke opmerking zo midden in de nacht: "Maybe we should paint you black!" Maar voel me hier na drie maanden inmiddels zo thuis, dat ik die zwarte verf helemaal niet nodig heb ;)

Tijdens mn afscheid bij Little Elite zei één van de meisjes uit KG3: "Don't go home." Mijn antwoord: "But my mum and dad miss me". Zij: "You can just go home, say hi to them and then come back to us." Prachtig hoe kinderen overal een oplossing voor kunnen verzinnen!

Zaterdag om 10.10 uur vlieg ik vanuit Mombasa naar Frankfurt, vanuit daar vlieg ik dan door naar Dusseldorf en land ik daar, als alles goed gaat, om 20.35 uur. Gelukkig is het temperatuurverschil dit keer niet zo groot als in december, toen ik van 40 graden in Mombasa ineens moest wennen aan temperaturen onder nul en de sneeuw.

Maar ga ook dit keer weer met een dubbel gevoel naar huis. Het voelt inmiddels zo ‘normaal' om hier te zijn en heb weer zo ontzettend genoten de afgelopen maanden! Maar heb toch ook wel erg veel zin om mn familie en vrienden in Nederland weer te zien. Na drie maanden zonder hen, merk je eigenlijk pas echt hoe belangrijk ze voor je zijn! En ik snak echt naar een bruine boterham met kaas en een glas melk haha!

Ga het hier bij laten, de rest kan ik jullie allemaal live vertellen in Nederland ;) Wederom bedankt voor alle leuke reacties op mn verhalen, goed om te horen dat jullie het met net zoveel plezier hebben gelezen als dat ik het heb geschreven!

En dan kan ik alleen nog maar zeggen...zie jullie allemaal snel weer!

Wereld van verschil

Ik hoorde dat jullie met smart zaten te wachten op een nieuw verhaal vanuit mijn kant en wilde jullie daar natuurlijk niet in teleurstellen ;) Heb de afgelopen weken eigenlijk vooral beetje genoten van mn vrije tijd hier en veel tijd doorgebracht met Alex en de andere vrijwilligers. En dan komt het schrijven van je blog er niet altijd van...

Maar vorige week dinsdag ben ik, na een onverwachte vrije dag op maandag vanwege ‘Labour Day', weer begonnen met werken. En ik moet zeggen dat het toch ook wel weer erg lekker is om beetje actief bezig te zijn met de kids na een paar weken vakantie! Ik werk nu twee dagen per week op Little Elite, de school van de tante van Alex. De andere drie dagen werk ik op mn vertrouwde schooltje El Roi.

Ben vorige week dinsdag en woensdag op Little Elite maar meteen even aan het knutselen gegaan met de kids voor Moederdag, vond het toch wel leuk om daar met de kinderen even bij stil te staan. En weet zeker dat alle mama's erg blij waren met de mooie creaties!

Donderdag was ik van plan om naar El Roi te gaan, maar daar kwam even iets tussen. De eigenaar van El Roi had op dinsdag de school gesloten, omdat de huur over de maand april nog niet betaald was. Bizar dat deze man zonder enige waarschuwing of schuldgevoel gewoon de deur op slot deed en de kinderen beetje aan hun lot over liet! De vriend van een andere vrijwilliger die tot vorige week ook op El Roi werkte, was gelukkig zo aardig om de huur te betalen en daarom konden de kids rond 11.00 uur die vrijdag weer gewoon hun klassen in! Toen ik vrijdag voor het eerst weer kwam werken op El Roi, begonnen sommige kinderen het liedje te zingen dat ze in december op mn laatste dag voor me gezongen hebben: ‘Goodbye Saiola, goodbye'. Het komt natuurlijk ook niet vaak voor dat vrijwilligers voor een tweede keer binnen zo'n korte tijd terugkomen, dus volgens mij vonden ze het allemaal even een beetje verwarrend.

Zondag was het natuurlijk Moederdag en na een kaartje via internet voor mijn Nederlandse mama, wilde ik natuurlijk ook iets voor mn Keniase mama doen. Alex zei dat ze nog het meest blij zou zijn met eten (iets wat ik Nederland normaal nooit zou kopen voor Moederdag haha). Dus hebben we haar zondag verrast met olie, rijst, zout en suiker en ze was er inderdaad hartstikke blij mee!

Afgelopen maandag en dinsdag ben ik weer op Little Elite geweest en vond het wel erg leuk om te merken dat de kinderen zich zo al zo snel op hun gemak voelen bij je. Twee jongetjes uit de babyclass die me vorige week bijna niet durfden aan te kijken, klommen deze week op mn schoot om met me te knuffelen!

Het regenseizoen is hier trouwens nu wel echt van start gegaan. Er zijn soms dagen dat het echt de hele dag regent (doet me veel te veel denken aan Nederland haha), maar de meeste dagen komt de zon gelukkig toch ook nog best vaak tevoorschijn. De gevolgen van de regen werden me woensdagochtend onderweg naar school even ontzettend duidelijk gemaakt ;) Als het geregend heeft, is de weg naar El Roi dus echt één groot modderbad en is het echt een hele uitdaging om fatsoenlijk op school aan te komen. Mn slippers bleven steeds vastzitten in de modder en ben dus uiteindelijk maar op blote voeten verder gegaan. Mn toeschouwers onderweg hadden er in ieder geval erg veel lol om, heb ik toch op de vroege ochtend al weer veel mensen aan het lachen gekregen!

Maar woensdag en donderdag heb ik dus, na mn gevecht met de modder, op El Roi gewerkt en dat voelde wel weer erg vertrouwd! Ben eigenlijk automatisch gaan assisteren in Standard 1, omdat ik daar in november ook het meest was en het gewoon een hele leuke klas is om als vrijwilliger voor te staan. Op een paar nieuwe kids na is de klas eigenlijk nog zo goed als hetzelfde en aangezien de meeste kinderen mij ook nog herkenden, hoefden we niet echt meer aan elkaar te wennen. Vind wel dat je kunt merken dat ze, sinds ik er in november was, flink zijn vooruit gegaan in de Engelse taal en de ontwikkeling in het algemeen. Er zijn sinds die tijd natuurlijk meer vrijwilligers geweest en die hebben zeker een goede invloed op ze gehad! En daarnaast hebben ze nu bijvoorbeeld ook uniforms, schriftjes en nieuwe stoelen. Zo zie je maar dat vrijwilligers echt wel heel veel kunnen betekenen voor zowel de kids, de leraren als de vrijwilligers die na hen op het project komen werken :)

Na twee weken op zowel El Roi als Little Elite te hebben gewerkt, ga je toch steeds duidelijker de verschillen zien tussen de twee scholen. El Roi is een school voor kinderen uit arme gezinnen en op Little Elite komen de kinderen uit de rijkere gezinnen. Even wat dingen die me zijn opgevallen op Little Elite en wel even anders zijn dan op El Roi:

- Het schoolgebouw en vooral de vloer is ontzettend schoon en goed onderhouden

- Er zijn 4 leraressen voor zo'n 35 kids (op El Roi zijn er 3 leraressen voor zo'n 65 kids)

- Alle kinderen hebben hun eigen tas en de meeste ook allemaal een broodtrommeltje met daarin eten van thuis (koekjes, melk e.d.)

- Ouders betalen schoolgeld en moeten zelf bijvoorbeeld nieuwe schriften aanschaffen

- Je kunt met bijna alle kinderen goed communiceren in het Engels

Al met al is er echt een wereld van verschil tussen de twee scholen en zijn ze eigenlijk ook gewoon niet met elkaar te vergelijken. Het grappige is dan wel weer dat ik absoluut een voorkeur heb voor El Roi! Vind het toch een grotere uitdaging om met de kids op El Roi aan het werk te zijn, misschien juist omdat je er wat meer moeite voor moet doen om met ze te communiceren en ze iets over te brengen. Maar moet wel zeggen dat ik het met de kids op beide scholen ontzettend leuk heb en en dat blijft toch het belangrijkst!

Ik heb van MTD een ontzettend mooi bedrag mee gekregen om hier te besteden en heb er even over moeten nadenken wat ik er nu het beste mee zou kunnen doen. Maar omdat El Roi me toch het meest aan mn hart gaat, heb ik besloten het geld aan mn Keniase mama te geven om te besteden voor school. Ze had al meteen een aantal goede ideeen:

- Ingredienten om de pap mee te maken (de kids kunnen dus voorlopig weer volop genieten van hun bekertje pap ‘s ochtends)

- Nieuwe stoelen en schriftjes voor alle klassen (alleen Standard 1 heeft deze tot nu toe)

- Uniforms voor de kinderen die deze nog niet hebben

Volgens mij wordt het geld dan voor een ontzettend goed doel gebruikt en maken we er 65 kinderen ontzettend gelukkig mee! Nogmaals bedankt MTD, ook namens de kids hier!

Dan nog even wat opvallende dingen van de afgelopen weken:

- Toen ik vorige week begon op Little Elite begon, maakte ik op de eerste dag al meteen weer iets grappigs mee. Een meisje uit KG3 kwam tijdens het buiten spelen naar me toe en zei: 'You look like my daddy'. Wist eerst even niet wat ik daar nou van moest denken haha, maar toen legde ze uit dat haar vader uit Israel komt en ook blank is. Het feit dat ik blank ben, blijft toch een opvallend iets hier ;)

- Onderweg in een matatu kwamen Alex en ik een matatu tegen met een grafkist op het dak gebonden. Behoorlijk verbaasd en misschien een beetje naief vroeg ik aan Alex: 'There's not really a body in there right?' Maar hij vertelde me dat dat nou eenmaal de goedkoopste manier is om de kist te vervoeren en dat daarom heel veel mensen dit zo doen, sommigen zelfs helemaal tot Nairobi!

- Ik blijf me er over verbazen hoe goed de kinderen hier kunnen dansen, zelfs al op hele jonge leeftijd. Moet toch toegeven dat ik best een beetje jaloers ben op die flexibele heupen van die kids ;)

- Ben op kraamvisite geweest bij Gloria, de lerares van El Roi waar ik in november veel mee samengewerkt heb. Tijdens dit bezoek ging Gloria waar wij allemaal bij zaten borstvoeding geven, toch weer iets wat in Nederland niet snel zal gebeuren! Maar heb dit ook al eens in de kerk gezien en volgens Alex gebeurt het ook gewoon in de matatu!

Een beetje vakantiegevoel

Afgelopen dinsdagochtend hebben Alex en ik om 8.00 uur vanuit het centrum van Mombasa de bus genomen naar Lamu om daar samen een paar daagjes te gaan doorbrengen. Mn Lonely Planet zei over Lamu: ‘charming architecture, tropical island paradise, delicious local cuisine and star-heavy nights'.

De eerste twee uur naar Malindi ging erg snel en zonder problemen, we zijn daar een half uurtje gestopt voor de lunch en zijn rond 11.00 weer vertrokken. Uiteindelijk hebben we nog 4 uur gedaan over de rest van de reis, omdat we in ieder klein dorpje moesten stoppen om mensen op te halen en af te zetten. Daarbij moesten we over een zandweg vol kuilen en hadden we het geluk dat we achterin bij het wiel van de bus zaten, waardoor je deze kuilen extra goed voelden. Ik kan het gevoel nog het beste vergelijken met een trilplaat uit de sportschool..maar dan dus vier uur onafgebroken, ik vind persoonlijk zo'n trilplaat na vijf minuten al niks meer aan ;) Daarnaast vlogen de stofwolken met zand constant door de open ramen naar binnen, dus kreeg je er ook nog eens een gratis scrubbehandeling bij. Rond 15.00 uur mochten we gelukkig de bus uit haha en werden we met een speedboot naar het eiland gebracht. Daar aangekomen was ik die hele busreis zo weer vergeten, wat een prachtige plek! Na even zoeken en kamers keuren zijn we uiteindelijk beland in hotel Sunshine, waar we voor drie nachten 4800 shilling betaalden. Het eten was dan natuurlijk niet inbegrepen, maar we zaten op loopafstand van de boulevard met heel veel leuke restaurantjes. Toen we de eerste avond terug naar het hotel liepen, waren we helemaal de weg kwijt. Lamu is namelijk een en al smalle straatjes en alles lijkt op elkaar! Gelukkig kwamen we een behulpzame man tegen die met ons meeliep naar het hotel. Nu hadden we ook nog eens heel erg geluk dat we net hem tegenkwamen, hij was namelijk eigenaar van een ander hotel vlakbij en nodigde ons uit om daar de volgende dag langs te komen. We zijn natuurlijk op zijn aanbod ingegaan en belandden in een vrij nieuw en superluxe hotelletje. We kregen een tour door de prachtige kamers en één kamer was toch wel erg opvallend, kreeg een beetje het gevoel dat ik in een bruidssuite stond. De kamer was normaal gesproken (oftewel voor blanken) 7000 shilling, maar wij mochten er voor 5000 een nachtje komen slapen. Was een erg aanlokkelijk aanbod, maar na lang twijfelen werd er gelukkig voor ons besloten...de meiden die de kamer hadden, besloten een nachtje langer te blijven. Maar ook al konden we er niet logeren, we mochten wel gebruik maken van het zwembad, de big screen tv en de heerlijke warme douches. En ook donderdag werden we uitgenodigd terug te komen om gebruik te maken van alle faciliteiten, dus we hebben toch een beetje van de luxe mogen proeven! Een ander groot pluspunt aan onze tijd in Lamu was het lekker en goedkope eten en de beste verse sapjes. We hadden een eetcafe gevonden waar we een paar keer echt superlekker hebben gegeten en het kostte bijna niks. Even een voorbeeld: twee grote borden pilau (rijstgerecht met vlees), een grote fles water, een cola en twee ijsjes voor 460 shilling! Lamu is maar een klein eiland en er is niet superveel te doen, dus drie dagen was precies goed. Ben blij dat we het gezien hebben en even hebben kunnen genieten van een beetje vakantiegevoel. Vrijdagochtend zouden we om 10.00 uur met de bus weer vertrekken, maar om 11.30 uur was de reisleider er nog steeds niet. Heb mn geld uit principe teruggevraagd, maar dit was achteraf misschien niet de beste beslissing haha. De volgende bus ging namelijk pas om 13.00 uur, waardoor we om 20.00 uur pas terug waren in Mombasa. Maar al met al kunnen we terugkijken op een paar heerlijke en ontspannen daagjes samen!

Nog wat hoogtepunten van de afgelopen weken:

- Sommige vrouwen voelen zich net een stuk vlees als ze worden nagefloten en geroepen door bouwvakkers... Moet je eens als blanke vrouw op de markt in Mombasa gaan rondlopen ;) Daar werd zelfs ‘I love you' naar me geroepen, terwijl ik met Alex hand in hand liep!

- Zelfs met 35 graden en Afrikaanse ingredienten smaakt boerenkool hier heerlijk!

- Voor alle vrijwilligers die op dat moment in Kenia waren, werd door Doingoood vorige week een barbecue georganiseerd op zn Nederlands (stokbrood met kruidenboter, aardappelsalade enz.)

- Op deze barbecue ontmoette ik een nieuwe vrijwilligster die dus gewoon ook uit Den Bosch komt, hoe bizar klein lijkt de wereld dan ineens weer!

- Drie bruiloften op één dag is dus echt niet te doen..Bij de eerste bruiloft waren we te vroeg, bij de tweede bruiloft te laat, maar gelukkig hebben we de derde bruiloft helemaal kunnen bijwonen haha!

- Natuurlijk zei mijn schoonmama tijdens die bruiloft: the next one is going to be your wedding ;)